من دیگر اعتراضی ندارم به این جایزهی گلشیری که اهداء کردهاند به حسین سناپور بابت مجموعه داستان سمتِ تاریکِ کلمات. داستانهای این کتاب خوب بود. دستکم آدم را حرص نمیداد و حوصلهمان سرجایش بود تا آخرین داستان. گیرم، من هنوزم بعد از خواندنِ کتابهای رُمان و داستانِ نویسندههای ایرانی هیچاتّفاقی برایم نمیافتد! یعنی، در هیچکجای ذهنام نه سؤالی پیدا میشود و نه فلسفهای شکل میگیرد!
اگر میخواهید خلاصهی داستانهای این مجموعه را بخوانید کلیک کنید اینجا.
سمتِ تاریکِ کلمات
حسین سناپور. تهران؛ نشر چشمه. چاپ دوم، ۱۳۸۵. ۸۸ صفحه. قیمت ۱۱۰۰ تومان
فاطمه در 08/08/05 گفت:
سلام. خسته نباشید .یعنی به یادتون هستم.
بی نظر.
سارا کوانتومی در 08/08/05 گفت:
کلی مرسی که اومدی.
کلی مرسی برای متن قشنگت.
و ببخشید که بی سوادم و هر کاری کردم نتونستم تو ۳۶۰ نظر بدم. خوب بلد نیستم چی کار کنم.
مداد رنگی در 08/08/05 گفت:
سلام رویا
نمی خوای بالاخره یه سرم اونورا بیای؟
خلاصه گفتم خبر بدم به روزم
خوشحالم بیای
این کتابه رو هم هنوز نخوندم.
ئه سرين در 08/08/05 گفت:
"من هنوزم بعد از خواندنِ کتابهای رُمان و داستانِ نویسندههای ایرانی هیچاتّفاقی برایم نمیافتد! "
اسفار کاتبان ِ ابوتراب خسروی رو خوندی؟
وسام در 08/08/05 گفت:
شمال؟؟ یعنی چی؟؟
ayyoob110 در 08/08/10 گفت:
یاد “سمت تاریک ماه” افتادم یکی از پرفروشترین آلبومهای موسیقی جهان که مال پینک فلویده Dark Side of the Moon