برای شما با محبّت و علاقه

از دیشب، به این فکر می‌کنم اگر آن موقع، اصلاً نرسیده بودم و همدیگر را ندیده بودیم چی از زندگی جفت‌مان کم می‌شد؟ خیال کن، مثلاً من با همان دختری می‌رفتم که توی ایستگاه امام خمینی اشتباه گرفته بودمش با تو و گیر داده بودم بهش که هوی خانوم! تو با من قرار گذاشته‌ای! دختر گفت که او هم با کسی قرار دارد ولی، کسی که می‌شناسدش و آن کس‌اَش من نیستم! من و تو همدیگر را نمی‌شناختیم. تو که من را دیدی، گفتی: آره معمولی هستی. خیلی هم. قیافه‌ام را می‌گفتی. من خنده‌ام گرفت. تو تقریباً می‌شود گفت ساکت بودی. سینما هم که رفتیم، خوابیدی. من خیلی نگاهت کردم. لابُد به حرف‌های‌مان هم فکر می‌کردم. یادت که هست؟ بار اوّل در یاهو مسنجر، سلام نکرده بودی هنوز که پرسیدی: تو عاشقی؟ من خندیده بودم و بعد، دیدی که کمی تا قسمتی اوضاع و احوالِ مشابهی داشتیم. هرچند از یادداشت‌های وبلاگی ِ آن وقت‌مان هم پیدا بود که مشترکاتی در بین هست که الان، … دیشب، خیلی شنگول بودم من. از همان پارسال هی توی فکر چنین روزی بودم تا سورپرایز بشود برایت ولی، بودی که. دیدی که. من گفتم. تو گفتی و دست‌آخر، … شاید بشود با بی‌خیالی طی کرد. من که انس گرفته‌ام به این روزهایم، تو هم که … امّا، … متعجّب‌اَم از خودم، گاهی دلم تو را می‌خواهد تا فقط ما وجود داشته باشیم!