این‌جوری به نظر می‌رسد که معتاد شده‌ام. نمی‌توانم کتاب نخوانم و خب، این‌ روزها هر کتابی که می‌خوانم به‌نظرم خوب نیست. مثلن، دی‌روز سرنوشت یک انسان* را خواندم، داستانِ کوتاهی از میخائیل شولوخف. کتاب کم‌تر از صد صفحه است و یک‌چهارم از صفحاتِ آن شامل حرف‌های مترجم است درباره‌ی داستان و سبکِ زندگی و نویسندگیِ آقای شولوخف. الان، شیرفهم شده‌ام که او نویسنده‌ی بزرگی است و آثاری ماندگار با نگاهی انسانی و سبکی بی‌‌مانند داشته است …. ولی از کتاب خوشم نیامد. چرا؟ شاید برای این‌که این‌ روزها قصه حالم را خوب نمی‌کند و شاید برای این‌که من داستان‌های گزارش‌طورِ این‌جوری را دوست ندارم. آقای شولوخف دوتا مرد را گذاشته توی قصه‌اش که شروع می‌کنند به حرف زدن با هم و بعد، مرد دوّم ماجرای زندگی‌اش را تعریف می‌کند. ماجرای سربازی که به جنگ می‌رود و اسیرِ نیروهای آلمانی می‌شود و به ترفندی نجات پیدا می‌کند و در ادامه، خانواده‌اش را از دست می‌دهد و به خانه برمی‌گردد و پسرکی را به فرزندی می‌پذیرد و …. نویسنده می‌خواهد بگوید که انسان در زندگی‌اش باید مبارزه کند و هم‌واره امیدوار باشد، امیدوار. یک‌جایی از کتاب هم به نقل از آقای شولوخف آمده که؛ «آرزو دارم، آثار من به مردم یاری کند تا قلب‌هایشان مهربان‌تر و صاف‌تر شود؛ آرزو دارم آثار من عشق به انسان را در وجود مردم برانگیزد و شوق مبارزه‌ای مداوم و فعال را در راه آرمان‌های بشردوستانه و تکامل انسان در وجودشان تقویت کند. من فقط هنگامی خود را انسان خوشبختی می‌دانم که به‌طور کلی در رسیدن به این آرزوهایم تاکنون موفق بوده باشم.» من چه می‌گویم؟ هیچی. می‌خواهم چه بگویم با این قیافه‌ی دو نقطه خطِ صاف‌طور‌ام. بگویم آقای شولوخف، آرزوهای خوبی داری، به آرزوهای من هم سر بزن؟ والا.

***

راستی، با اقتباس از داستانِ سرنوشت یک انسان این فیلم سی‌نمایی هم ساخته شده است. یعنی، ببینم؟

مرتبط‌؛ Goodreads + این‌که میخائیل شولوخف کی بود و این‌که سرنوشت یک انسان چیه را به روایتِ ویکی‌پدیای فارسی این‌جا و این‌جا بخوانید. این‌جا هم چهارخط بخوانید درباره‌ی فیلمی که گفتم. اگر اهل کتاب صوتی هستید، سرنوشت یک انسان را از این‌جا یا این‌جا دانلود کرده و گوش کنید.

*سرنوشت یک انسان. نوشته‌ی میخائیل شولوخف. ترجمه‌ی ایرج بشیری. انتشارات نگاه. چاپ اول ۱۳۸۸٫ ۹۶ صفحه. قیمت ۲۰۰۰ تومان.