چهار ستاره مانده به صبح

شروع یک رؤیای نو

اوایلِ مهر، آقای رئیس جمهور این‌ور و آن‌ور به مناسبتِ بازگشایی مدارس حرف‌های خوش‌آیندی درباره‌ی زنگ انشاء و کتاب‌خوانی و … زد. بعد هم فلانی و بهمانی در وزارت آموزش و پرورش کارگروه تشکیل دادند تا درباره‌ی برای ترویج کتاب‌خوانی در مدارس برنامه‌ریزی کنند.
آرزو هم در این‌باره چیزکی در وبلاگش نوشت و گفت دوست دارد به رئیس‌جمهور نامه بنویسد «که تو-رو-جون-هر-کی-دوست-داری دستور فوری بدهید که سریعاً اقدامات لازم مبذول گردد و بنده بروم سراغ بچه‌ها و هِی‌هِی با هم کتاب بخوانیم و کِیف کنیم.» از فکر آرزو خوشم آمد و گفتم به، نامه بنویسیم. تیری در تاریکی‌ست و شاید هم کسی جوابی داد. حالا، سی روز از آن مطلبِ آرزو و خیالِ خودم گذشته و نمی‌دانم او چه کرد، ولی من منصرف شده‌ام. دارم فکر می‌کنم چرا برای بابک زنجانی نامه ننویسیم؟