چه کسی گفته دیوانگی بد است؟ بگذاریم منصور ضابطیان ثابت کند هنوز آدم‌های دیوانه توی دنیا وجود دارند. آدم‌هایی که تنهایی و با یک کوله‌پشتی به راه جهان می‌افتند و چندهزار کیلومتر دورتر از خانه به کشفِ دوباره‌ی زندگی نائل می‌شوند. نمی‌دانم جسارت و شهامتِ او برای ماجراجویی را باید خاصیتِ حرفه‌اش، یعنی روزنامه‌نگاری دانست یا به طالعِ متولّدین آذر، ماه آخر پاییز، نسبت داد و این‌طور گفت که ضابطیان ذاتاً از سفر و جهان‌گردی لذّت می‌برد و برای همین نیت کرده است به اکتشاف. حالا این‌که می‌گویم اکتشاف منظورم چاه نفت یا قطب شرق و غرب و یا قاره‌های هنوز ناپیدا نیست! شما درنظر بگیرید فقط تجربه؛ تجربه‌ی آدم‌های نو، تجربه‌ی زندگی‌های تازه.

سفرنامه‌های مارک و پلو و مارک دو پلو مجموعه‌ای از یادداشت‌ها و عکس‌های آقای ضابطیان درباره‌ی سفرهایش به کشورهای مختلف – از ترکیه تا آمریکا، از ژاپن تا آفریقا – است. یادداشت‌هایی داستانی که هم گزارش سفر است و هم داستان زندگی. در این کتاب‌ها، ضابطیان افاضه‌ی فضل نمی‌کند. او این‌ور و آن‌ورِ دنیا می‌رود و از دم‌دستی‌ترین موضوع‌های زندگی تا مسئله‌های بزرگِ انسانی و جهانی با زبانِ ساده و روانِ و لحنِ خوب و شوخ می‌نویسد. پس اگر از سفر خوش‌تان می‌آید و دوست دارید سفرنامه‌هایی خوش‌آیند بخوانید، لذتِ خواندنِ این دو کتاب را از دست ندهید.

این دو کتاب را که خواندید، بعد بروید سروقتِ برگ اضافی*؛ آخرین کتاب از سه‌گانه‌ی منصور ضابطیان درباره‌ی سفر! البته در این کتاب، او به سفرهای جدیدی نرفته است و خاطره‌های جالبِ جامانده از سفرهای قبلی‌اش را تعریف می‌کند.

* نشر مثلث. قیمت ۱۶۰۰۰ تومان. چاپ اول ۱۳۹۴