۹ دیدگاه نوشته شده است! »

1. 

   آينه هاي ناگهان در 09/04/25 گفت:

   وااااااااااااااااااااااااای از نفس افتادم چه پست طولانیی بود ولی به هر حال هم خسته نباشی هم ممنون

2. 

   چهار ستاره مانده به صبح در 09/04/26 گفت:

   :))باید نفس می‌گرفتی میون پاراگراف‌ها. ممنونم که می‌خونی. مرسی خیلی

3. 

   نسیم در 09/04/25 گفت:

   وای نه دخترک
   من خودم از کسایی هستم که حسابی به سبک نوشته های این مردک به قول تو مکش مرگ من پوش خوشم می یاد(یا عاشقم)
   بزار من برات یه پیشنهاد بدم
   البته امیدوارم قبول کنی
   بجای این کتاب های لوس پائلو که البته اونها هم به درد آدم های لوسی که دنبال چیزهای معلوم می گردن که البت کم هم نیستند (یکیشو ما تو شرکت داریم) برو و این کتاب ها رو بخون
   گرچه ذائقه کتاب خونیتو نمی دونم اما به نظر من این کتاب ها عالی بودن
   ۱- زهیر ( جدا پیشنهاد می کنمش)
   ۲- یازده دقیقه (اگه تونستی بخری چون چاپش تو اکثر کشورها ممنوع شده)
   ۳- کوه پنجم ( این کتاب به قدری تو شرایط نابسامان زندگیم کمکم کرده که نمی تونم توصیفش کنم )
   به هرحال گمونم کتاب های پائلو رو باید تو وقتش خوند … یعنی باید به حست بخوره … مثل اینکه من ورونیکارو وقتی خوندم که به خودکشی و فوایدش فکر می کردم و برام جالب بود
   یا اینکه کیمیاگر رو اصلا دوست نداشتم چون به نظرم جز چندتا کمله کلیدی و قشنگ حرف واقعی دیگه ای نداشت و خیلی آرمانی نوشته شده بود
   به هرحال چون اون ۳ تا کتابی رو که گفتم خیلی دوست دارم و به همه پیشنهاد میدم امیدوارم تو هم بخونی
   قول میدم نظرت عوض بشه
   در این زمان لال بودنم برام عجیبه که اینقدر اینجا حرف واسه زدن پیدا کردم

   راستی این لینک یه نوشته است بعد از خوندن کتاب یازده دقیقه
   http://nasimmosafer.persianblog.ir/post/31/

4. 

   چهار ستاره مانده به صبح در 09/04/26 گفت:

   🙂 موافقم که کتاب رو باید به وقت خوند و با حس متناسب. یادم هست رساله‌ی دلاور اشراق خیلی خوب و مفید بود برایم. اما، آن وقت من هنوز هفده سال هم نداشتم. کتاب‌های کمتری خوانده بودم. الان وقتی کتاب‌های بهتری خوانده‌ام با ایده‌های قوی‌تر و فلسفه‌های قشنگ‌تر دیگر پائولو را نمی‌توانم دوست داشته باشم. خودش اعتراف کرده است (اعتراف در تیتر خبرش آمده بود) که منبع اصلی برای نوشتن کتاب‌هایش اسلام بوده و مولانا. در سن و سالِ الان، ترجیح می‌دهم کتاب‌های پائولو را نخوانم مگر وقت‌های بی‌حوصله‌گی که آدم ذهن‌اش خسته است. مثلن همین روزها که دارم خواستگاریِ میم. مؤدب‌پور را می‌خوانم. یادم هست «ورونیکا …» را هم یک‌روزی توی مخزن کتاب‌خانه‌ی دانشکده، لابه‌لی قفسه‌های کتاب‌خانه خواندم و خوب هم بود. امّا نمی‌گویم کسی پول بدهد، برود آن را بخرد که یعنی اگر بخواند فلان و بهمان می‌شود. نه! برای وقت‌هایی که حوصله‌ی فهمِ مطالب سنگین در آإم نیست، خوب است فقط.
   درباره‌ی یازده دقیقه، خیال کنم دارمش میان کتاب‌های پی‌دی‌افی که دانلود کرده‌ام از اینترنت. یادداشت شما را خواندم. خیال کنم الان به قدر لازم وسوسه شده‌ام که بخوانمش.
   برای حسن‌ختام، پیشنهاد می‌کنم همین کامنتِ خودت را بنویسی در وبلاگ‌ات، محض بیان سلیقه و تجربه‌ی خودت از کوئیلو. بد نمی‌شود. دوباره هم انگیزه و بهانه می‌شود برای نوشتن و زنده شدن ققنوس‌ات.

   ممنونم از کامنت و این‌که حوصله کردی نظرت را بنویسی.

5. 

   hamid در 09/04/25 گفت:

   برو ! کی حوصله داره تا اونجا بخونه بعد تو میگی! اصلا حسه رفتن به لینک ها هم نیست, دلت خوشه خیلی خوبه بهت تبریک میگم دله خوشی داری

6. 

   چهار ستاره مانده به صبح در 09/04/26 گفت:

   یک وقتی، کسی هم شاید حوصله داشت با دلی خوش. شاد باشی شما هم

7. 

   maryam در 09/04/25 گفت:

   اگه دستم به پائولو می رسید می کشتمش
   کاش به همون کیمیاگرش اکتفا می کرد و بی خیال نویسندگی میشد
   *
   پ.ن.من تازگیا “فرشته ها بوی پرتقال می دهند از حسن بنی عامری” رو خوندم. بسیار لذت بردم

8. 

   چهار ستاره مانده به صبح در 09/04/26 گفت:

   :)) این‌قدر خشوووووووونت یعنی؟ حالا خوب نیست آدم به مرگش راضی باشه ولی درگوشی؛ دست‌تون درد نکنه.

   درباره‌ی پی‌.نوشت، از حسن بنی‌عامری، «آهسته وحشی می‌شوم» را خوانده‌ام که می‌شود گفت عاشق آن کتاب هستم. «دلقک به دلقک نمی‌خندد» را هم تا نیمه خوانده‌ام و فکر کنم با تجربه‌ی خوبی که شما داشتی از «فرشته‌ها بوی پرتقال می‌دهند» این یکی را هم بخوانم. ممنونم که گفتی

9. 

   ش-ح در 10/03/14 گفت:

   اتفاقا همه چی یکطرف این عکس بالا یکطرف مرسی

دیدگاه خود را ارسال کنید

نام(لازم)
ایمیل(لازم)
وبسایت

Δ