دستِ آن مسئول فنّی درد نکند. تشکّر می‌کنم ازش. اصلن، صدای فیلم قاطی شده بود فقط برای خاطر من تا دیدنِ اسباب بازی فروشی شگفت‌انگیز آقای مگوریووم به تعویق بیفتد تا امروز که عاصی و عصبی بودم از مرگ. حالا هر چقدر خیاط جان بگوید مُردن اتّفاقی معمولی است و من دلم بخواهد زمین و آسمان را به هم بریزم که … آبی بود بر آتشِ دلم … سی ثانیه مونده که زمانِ زیادیه برای زندگی کردن … بهترین روز ِ زندگی هر کسی، آخرین روز ِ زندگیشه … طبیعیه که آدم غمگین باشه امّا، همیشه و همیشه زندگی ادامه داره … باید صفحه رو ورق زد … خوندن رو ادامه داد و داستانِ تازه رو شروع کرد …  a new begining … آینده تنها چیزیه که می‌شه روش سرمایه‌گذاری کرد … باید باورش کنی تا ببینی  … زندگی یه فرصتِ استثنائی ِ با ارزش است … چقدر حرف‌های آقای مگوریووم رو دوست دارم … چقدر مفاهیم بزرگی‌اند این عبارت‌های ساده … چقدر آدم به تذکّر نیاز داره؛ هر روز، هزار بار …