هر جا بهشت نباشد آنجا دوزخ است. ص ۴۹

کریستوفر مارلو (Christopher Marlowe) یکی از سه نمایشنامه‌نویس (همراه با ویلیام شکسپیر و بن جانسون) بزرگ تئاتر در انگلستان بوده است حدود سال‌های ۱۵۶۴ تا ۱۵۹۴ میلادی. یعنی، عمر کوتاهی داشت با همه‌ی نبوغ و نوآوری‌اش. از او سه نمایشنامه‌ی معروف به جای ‌مانده است؛ تیمور لنگ که در آن ماجرای کشورگشایی‌های تیمورلنگ را بازگو می‌کند. یهودی مالت که سرگذشت مردی ثروت‌پرست و طمع‌کار است. دکتر فاستوس که شاهکار ایشان است و درباره‌ی دانشمندی که روح خود را به شیطان می‌فروشد. حرص و آز تِم و دست‌مایه‌ی اصلی نمایشنامه‌های مارلو بوده است در ماجرای دکتر فاستوس هم دانشمند داستان شهوت زیادی دارد نسبت به دانش و تحصیل و همین باعث می‌شود که وجدان و عاطفه و ایمان‌اش را از دست بدهد و لعن و نفرین خدا را بخرد.در نمایشنامه‌ی دکتر فاستوس، یک‌جایی هر کدام از هفت گناه کبیره (غرور، حرص، خشم، حسد، شکم‌خوارگی، تنبلی و شهوت‌پرستی) بر دکتر فاستوس ظاهر می‌شوند و درباره‌ی خودشان و خصوصیّات‌شان می‌گویند که جالب است معرّفی‌هایشان. مثلاً حسد می‌گوید: ” من حسدم. پدرم تنوره‌ی بخاری پاک می‌کرد و مادرم ماهی خشک می‌کرد. من سواد ندارم و از همین جهت آرزو می‌کنم هر چه کتاب در دنیا هست سوخته می‌شد. از اینکه می‌بینم دیگران غذا می‌خورند لاغر می‌شوم. ای‌ کاش قحطی دنیا را فرامی‌گرفت و همه می‌مردند و من تنها می‌ماندم. آن وقت می‌دیدید چقدر چاق می‌شدم. ” ص ۵۷

درگوشی؛ برای من نکته‌ی جالب در زندگی‌اش (اینجا) گرایش جنسی‌اش بود. دارم فکر می‌کنم لابُد از چشم عمو ارشادینا دور مانده است همچین نکته‌ای! وگرنه، شاید به سرنوشت روزنامه‌ی شرق مبتلا می‌شد کتاب‌هایش!