ای خدا مَصبِّ تو شکر! همین صبح بود که محض عرض حال، با خیاط گفتم دل‌اَم عاشقی می‌خواهد! خدای شنوای بصیر هم عجب نونی گذاشت توی دامنِ دلِ ما! من دارم یواش یواش عاشقِ «بهروز وثوقی» می‌شوم به شدّت. بعد از مَرام و معرفتِ «سیّد رسول»، حالا سادگی و صفای «مجید ظروف‌چی» و مابقی داستان که هیچ نیست مگر دلِ ما که تاب و قرار نمی‌ماند برایش پی این دلداگی‌های نجیب به ظرافت‌های فراموش‌شده‌ی انسانی که ته‌رنگ‌اَش مانده توی همین نقش‌های قدیمی … در قالبِ همین فیلم‌های داستانی … آخ که «سوته‌دلان» داغ بود بر دلِ ما و سوز ِ همان یکی حرفِ «حبیب» بعد از مرگِ «مجید» که می‌گوید «همه‌ی عمر دیر رسیدیم.» کافی‌ بود تا دل و زندگی ما را کلهم به آتش بکشد و تمام.

تأکید خاص بر آن سکانس که «مجید» و «اقدس» نشسته‌اند توی گلخانه و به شرطِ دل‌خواه بازی می‌کنند و توی گلدان‌ها، فرفره‌های کاغذی می‌چرخد و بعد، دختر که برنده می‌شود، از پسر می‌خواهد کف پای‌اَش را قلقلک بدهد و پسر صادقانه و صمیمانه اعتراف می‌کند به عاشقیّت‌های زندگی‌اَش …. ووو …. آخ که چه‌قدر دوست داشتم این دوتا گنجیشک ُ که سُریده بودن توی بغلِ هم … چه‌قدر زیاد.

:: دیالوگ‌هایی که دوست داشتم در این فیلم؛

حبیب: چرا نیومدی دَرِ ِ دُکون؟

مجید: ام‌روز جمعه‌ست. تعطیلی‌اه.

حبیب: ام‌روز دوشنبه‌ست. خیلی داریم تا جمعه.

مجید: نه‌خیر. توی اون تقویم که آقام اون سال عید، خودش با دست خودش بهم عیدی داد ام‌روز جمعه‌ست.

حبیب: اون تقویم باطله‌ست.

مجید: واسه من جمعه، جمعه‌ی آقامه. شنبه شنبه‌ی آقامه. خواه مُرده، خواه زنده. تقلیدِ مُرده جائزه. آقا می‌گه بالای منبر …. دِکی …. این‌و …

<>

دروغ‌گو دشمن خداست. … آه! که چه‌قد دشمن داری خدا. دوستات هم که مائیم؛ یه مُشت عاجز ِ علیلی ِ ناقص‌العقل که در حق‌شون دشمنی کردی.

<>

می‌گن: می‌خوادِت؟ می‌گم: من باید بخوام که می‌خوام. خواستن اون دیگه حکایتِ خودشه  ُ دل‌اَش.

<>

دنیای باقالی به چند مَنه. دیگه یه نامسلمون نیست دستِ من ِ علیل ُ بگیره، بگه چته؟ ببره امام‌زاده داود، حالم‌ ُ خوش کنه؟

<>

ساعت زنگ‌زده دیگه زنگ نمی‌زنه چون همه‌ی زنگ‌هاش‌ ُ زده

<>

داداش حبیب … ما داداشیم … از یه خمیریم … امّا تنورمون علی‌الحده‌ست … تنور شما عقدی بود، مال ما تیغه‌ای، صیغه‌ای … کلّه‌ی شما شد عین نون تافتون؛ گرد و قُلمبه تلُمبه … کلّه‌ی ما شد عین نون سنگک … شکر که بربری نشدیم …

<>

التماس دعا … خوش به سعادت‌تون که می‌رین روضه … جاتون وسط‌ بهشته … ما که دنیامون شده آخرتِ یزید … کیه ما رو ببره روضه؟ … مجیدآقا! تو رو چه به روضه؟! روضه خودتی! گریه‌کُن نداری! والا خودت مصیبتی … دلت کربلاست … ماچت کنم؟ … ماچت می‌کنما؟