چهار ستاره مانده به صبح

شروع یک رؤیای نو

برای تو

دیگر نمی‌گویم:
(تو نیستی که ببینی
روزهای من چگونه
زرد می‌شوند و
                       فرو می‌ریزند.)
تو از حواس من
نزدیک‌تر ایستاده‌ای
به طلوع شبانه‌ی ماه
در چشم قُمریانِ پنجره‌ام.

بخشی از شعرِ «پُلی در مِه»
سروده‌ی عبّاس صفاری، از کتاب تاریکروشنا
انتشارات مروارید، ۱۳۹۰

دیدگاه خود را ارسال کنید