شروع یک رؤیای نو
من الان قله‌ی اوجم، تو سقوطِ اعتمادی
تو خودت باید بسوزی، چرا دل به من ندادی
دیگه کارِ ما تموم شد، اشتباه از اون چشات بود
حالا تو هیچی نداری، عینِ یک آدمِ عادی
بخشی از ترانه‌ی «غرور»
سروده‌ی فؤاد صادقیان، از کتاب یک وجب دلواپسی
انتشارات H&S
۱۳۹۰
حضرت علی علیهالسلام؛ «به آن چیزی که ناامیدی و امید نداری، امیدوارتر باش از آنچه به آن امید داری. زیرا، موسی رفت برای خانوادهاش آتش تهیه کند، خداوند با او سخن گفت. ملکهی سبا نزد سلیمان رفت تا بر سر کفر با او مصالحه کند، مسلمان بازگشت و ساحران فرعون رفتند موسی را شکست بدهند، به او مؤمن شدند.»
زهرا در 12/06/16 گفت:
من چقدر کور رنگی دارم که تا الان قسمت نظرات رو ندیده بودم!!
اینجا را بسی بسیار دوست میدارم!
محمد امین در 12/06/17 گفت:
درود