«مهم‌ترین مشخصه‌ی یک فیلم‌نامه‌نویس خوب اعتماد به نفس است. این‌که خودش بداند چه چیزی را می‌خواهد و چه چیزی را نمی‌خواهد. یعنی، اگر تمام دنیا جمع شوند و بگویند یک فیلم خوب است، ولی او نپسندیده باشد باز اعتنایی نخواهد کرد. فیلم‌نامه‌نویس خوب کسی است که مستقیماً دنبال آن چیزی که می‌خواهد می‌رود. نه آن چیزی که دیگران می‌گویند که باید بخواهد یا نه آن چیزی که خیال می‌کند می‌خواهد. یعنی، وقت خودش را تلف نمی‌کند. کم‌تر مطالب نظری می‌خواند و بیش‌تر با فیلم‌ها و داستان‌ها سروکار دارد. در کار دیدن و خواندن اهل پرخوری نیست. به جای این‌که همه‌چیز را بخواند یا همه فیلم‌ها را ببیند و در جریان همه‌چیز باشد به آن غذایی که مناسب معده و هاضمه‌ی اوست قناعت می‌کند. آن فیلم‌هایی که با روحیه‌ی او جور درمی‌آید را می‌بیند و آن داستان‌هایی که با روح او تناسب دارد را می‌خواند. این فیلم‌ها و داستانها را بارها و بارها و در موقعیت‌های متفاوت می‌بیند و می‌خواند. از روی سناریوهایشان مشق می‌نویسد. یعنی، کار را ازسخت‌ترین راهش انجام می‌دهد و به خودش دل‌داری نمی‌دهد که فرمول‌ها را حفظ کند و از یک راه میان‌بر به نتیجه برسد.»

بهروز افخمی