تابستانِ پارسال با دخترکِ پانزده، شانزده‌ ساله‌ای دوست شده بودم که می‌خواست نویسنده شود و توی سررسیدِ تاریخ‌گذشته‌ای داستان‌های تخیّلی، شبیه افسانه‌های پریان، می‌نوشت. او تعریف می‌کرد رفته پیشِ آقایی اهلِ فضل و باکمال که معلّمِ داستان‌نویسی‌ است در یزد. آقاهه را نمی‌شناختم و نمی‌شناسم، ولی دخترک می‌گفت توی دلش را خالی کرده و گفته داستان‌هایت خوب نیستند و اوّل، برو خیلی بخوان و خیلی بخوان و خیلی بخوان. بعد هم خیلی بنویس و خیلی بنویس و خیلی بنویس. تا این‌جای حرف، گفتم بد هم نگفته آقاهه، امّا وقتی دخترک فهرستِ کتاب‌های پیش‌نهادیِ او را نشان‌ام داد قیافه‌ام دیدنی بود. برایش نوشته بود نهج‌البلاغه بخواند به علاوه‌ی «داستان راستان» و باقیِ کتاب‌های شهید مطهری. در ادامه هم اضافه کرده بود لغت‌نامه و آثار سیدمهدی شجاعی را بخواند. دخترک می‌گفت داستان راستان و نمی‌دانم کدام کتابِ مطهری را خوانده و دل‌زده شده و بی‌خیالِ توصیه‌ی آقاهه دوباره روی آورده به خواندنِ رُمان‌های نوجوان.

القصه، این خاطره را تعریف کردم برای این‌که آویسا کامنت گذاشته و برایم نوشته که می‌خواهد بنویسد و نمی‌داند چه کند برای جدّی و حرفه‌ای نوشتن. نمی‌دانم آویسا چند سال دارد و تا الان چه‌قدر خوانده و چی نوشته است و اصلاً نمی‌خواهم حرفی بزنم که شبیه آن آقاهه به‌ نظر برسم. راستش، از خودم هم حرفِ آموزنده‌ای ندارم که راهگشا باشد، ولی فکر می‌کنم خواندنِ توصیه‌های نویسندگانِ بزرگ درباره‌ی نوشتن خوب است. من بعضی از این توصیه‌ها را در رؤیای نوشتن گردآوری کرده‌ام و به گمانم خواندنِ آن‌ها مفید باشد و موتورِ آدم را به کار بیندازد.

در تهران، انجمن نویسندگان کودک و نوجوان یا خانه‌ی هنرمندان ایران کلاس‌هایی را برای آموزش داستان‌نویسی برگزار می‌کنند. اتاق تجربه‌ی آکادمی چلچراغ هم هست. البته، می‌دانم ثبت‌نام برای دوره‌ی جدیدِ اتاق تجربه تمام شده است و این روزها، کلاس‌های داستان‌نویسیِ جواد جزینی در خانه‌ی هنرمندان تشکیل می‌شود. دوره‌های تازه‌ی انجمن نویسندگان هم لابُد از تابستان شروع خواهد شد. البته بهتر است برای کسب اطلاعات دقیق‌تر و به‌روزتر تلفن بزنید و سؤال کنید چی به چی است. شماره تلفن؟ ۸۸۳۱۰۴۶۳ خانه هنرمندان و ۸۸۸۲۵۴۶۷ انجمن نویسندگان.

از کتاب‌هایی هم که درباره‌ی نوشتن و داستان‌نویسی منتشر شده‌اند، خواندنِ «کتاب کوچک برای داستان‌نویسی» و «یک شیوه برای رمان‌نویسی» را سفارش می‌کنم. اوّلی را فریدون عموزاده خلیلی نوشته و انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر کرده و دوّمی را حسین سناپور نوشته و توسط نشر چشمه چاپ شده است. خوبیِ هر دو کتاب، زبانِ ساده‌ی آن‌ها به‌علاوه‌ی تمرین‌هایی است که هر دو مؤلف برای بهتر نوشتن پیشنهاد کرده‌اند.