تروفیموف    واریا می‌ترسد ما ناگهان عاشق همدیگر بشویم. بنابراین، هرگز ما را تنها نمی‌گذارد. او با نظر کوتاهش نمی‌تواند بفهمد که ما، فوق عشق قرار داریم. هدف و معنی زندگی ما این است که خود را از شر بندگی آنچه بی‌اهمیّت و فریبنده است، آنچه بشر را از آزادی و سعادت بازمی‌دارد خلاص کنیم. به پیش برویم. ما بدون مانع رو به ستاره‌ی درخشانی که در دوردست می‌تابد به پیش می‌رویم. به پیش، عقب نمانید رفقا! ص ۶۳

میل ندارم به خواندنش، می‌بینم هیچ‌وقت نمایشنامه‌خوانی را دوست نداشته‌ام. بیشتر از هفت روز است که دست گرفته‌ام کتاب را، حجمی هم ندارد. امّا، خوانده نمی‌شود. فردا باید عودت داده شود به کتابخانه‌ی محترم. به هیچ‌وجه قصد ندارم تمدید کنم آن را بس که … بگذریم. شما اگر دوست داشتید می‌توانید نسخه‌ی الکترونیکی آن را دانلود کنید از اینجا.

باغ آلبالو

نوشته‌ی آنتوان چخوف، ترجمه‌ی سیمین دانشور، تهران؛ نشر قطره، چاپ اوّل، ۱۳۸۳، ۱۱۰ صفحه