چهار ستاره مانده به صبح

شروع یک رؤیای نو

اندوه،

دل‌خواه‌ترین چیزی است

که در تملّک دختر است

و من هرگز این دو را

با تو قسمت نخواهم کرد!

می‌توانم نان و خانه را با تو قسمت کنم،

امّا اندوه و آزادی،

دل‌ام تنها به این هر دو معتاد است

چونان آزادی.*

این‌جا یک پی‌نوشت طولانی دارد که می‌نویسم. فعلن همین که مثلن گفته باشم همراه با این شادی عظیم، حجمِ بزرگی از اندوه هم توی دلم هست … مثلن این حرف‌ها باشد به جای پی‌نوشت این‌جا

* غاده السمان

دیدگاه خود را ارسال کنید