.
درست مثل کسی که وارونه دره‌های عمیقی دارد
وارونه‌ی کسی شدم که تمام زندگی‌اَم نبود
ماه
ماهی
و خورشیدی که به‌موقع پشت کوه نمی‌رود
تا شبانه عاشق‌اَت شوم
با جزیره‌ی دردی توی تن‌اَم
.
.
تو هم
مثل کابوس‌های سحرگاه من هی بیا و برو
مثل خندیدن گاه گاه کسی که دارد می‌میرد
زندگی‌اَم را به عکس گرفته‌ای
که وارونه ظاهر مگر می‌شوم!
.
.
.
شعر بلندی است از «روجا چمن‌کار»
سوسک سفید در 09/03/08 گفت:
so nice…what else can I say?really nothing
همون در 09/03/10 گفت:
دمش قیج …………ادامه اش رو هم می نوشتی دیگه !