بعد کاش میشد به قاعدهی «سارا» زندگی میکردیم؛ خیلی ساده و صمیمی و الکی نخ روحمون رو گره نمیزدیم به این قوانین پیچیدهی بشری. چرا باید توی این دنیا یا پی بزن در رویی باشیم یا دربهدر بمونیم؟ حتمن باید با گلاب و حلوا نشسته باشیم یه استقبال عالیجناب مرگ تا یاد بگیریم چهطوری بازی رو نبازیم به روزگار؟
+ دربارهی این فیلم میتونین در ویکیپدیا بخونین و یا نگاهی به وبسایت اون بندازین.
محمد امین عابدین در 10/02/24 گفت:
مرثیه ای برای یک رویا…
وحید در 10/02/24 گفت:
جالبه که فیلمشو ندیدم / بعد دیدنش میام باز نظرمو میگم :دی
آسا در 10/02/24 گفت:
امیدوارم کارشناسی ارشد قبول بشین
haafez در 10/02/25 گفت:
it’s my life