«قهر، زبانِ استیصال است.
قهر، پرتابِ کدورت‌هاست به ورطه‌ی سکوتِ موقّت؛ و این کاری‌ست که به کدورت، ضخامتی آزاردهنده می‌دهد.
قهر، دو قُفله کردنِ دری‌ست که به اجبار، زمانی بعد، باید گشوده شود، و هر چه تعداد قفل‌ها بیش‌تر باشد و چفت و بست‌ها محکم‌تر، در، ناگزیر، با خشونت بیش‌تر گشوده خواهد شد.
و راستی که چه خاصیت؟
من و تو، شاید از همان آغاز دانستیم که سخن گفتنِ مداوم – و حتا دردمندانه – در باب یک مشکل، کاری است به مراتب انسانی‌تر از سکوت کردن درباره‌ی آن.»
وحید در 10/03/23 گفت:
تشبیه قشنگی بود
آرتمیس در 10/03/23 گفت:
درود بر شما
بسیار بسیار زیبا بود و به تک تک واژه هایش بر دل نشست
با ارزوی بهترین ها و شاد کامی برای شما بزرگوار
نوروز بر شما خجسته و نیک باد
شاد باشید
آرتمیس دخت آریا