«نویسندگی در ایران پس از مشروطه شغل محسوب می‌شده و نمی‌شده است. اساساً در بین شغل‌هایی که در ایران به رسمیت شناخته شده است شغل نویسندگی به معنای فرنگی آن تعریف نشده و آنچه از نویسندگی تعریف شده نویسندگی در دفتر ثبت اسناد رسمی است. نویسندگی در دفتر اسناد شغلی است تعریف شده که جایگاه حقوقی دارد و سازمان تامین اجتماعی صاحبان این شغل را به عنوان نویسنده شناسایی کرده و برایشان دفترچه خدمات درمانی صادر و از آن‌ها حق بیمه دریافت می‌کند یا بیمه بی‌کاری می‌دهد و پس از سی سال بازنشسته‌شان می‌کند.»
{+}