قرار نبود بعد از یک شماره کار متوقّف شود، ولی شد. حالا، بعد از دو سال، دوستم فایلِ پی‌دی‌اف مجله را فرستاده و خُب، فکر می‌کردم لابُد یک خبرنامه‌ی سیاه و سفیدِ کوفتی از آب درآمده. بهانه کردم که فایلِ آن ۲۰ مگ است و اینترنت‌مان محدود است و اصلاً بی‌خیال تا دیشب که دوستم دوباره گفت مجله را دانلود کن و ببین و خُب، کوتاه آمدم و چه خوب کردم. برای این‌که مجله فراتر از انتظارم بود؛ خیلی شیک و پیک، رنگی‌رنگی و مامانی شده است. نوشته‌های معرکه‌ی ما هم که … بعله. گفتن ندارد. داستان چی بود؟ بانک ملّت خواسته بود بانکداری الکترونیکی را به زبانِ ساده و مردمی به مخاطبانِ باشگاه مشتریانش آموزش بدهد و ما برایش درباره‌ی چیزهایی که می‌خواست نوشته بودیم. قرار بود مجله دنباله‌دار باشد ولی، نمی‌دانم به چه دلیلی، دیگر ادامه پیدا نکرد و حیف شد.
تهران پنج عصر در 14/06/09 گفت:
رفته بودم همین شعبه ای که همیشه برای پراخت قسط می روم. روی پیشخوان بود. طوری که دیده بشود و نشود. یکی برداشتم. حرکت خوبی را شروع کرده بودند که می شد به ادامه اش امیدوار ماند. اشکالش فقط این بود که شناسنامه نداشت. اسم طراح گرافیک، مدیرهنری، عکاس، و نویسندگانش جایی درج نشده بود.
مهدی پروین در 14/06/09 گفت:
دوست عزیز بالایی ، شناسنامه داشت اولش اما موقعی که کار نهایی شد گفتند بدون تایید حراست نمیشه اسامی رو چاپ کرد، برای تاییدیه حراست هم همه اسم ها باید میرفت عدم سوء پیشینه و هزارتا قر و فر دیگه برا همین عطایش را به لقایش بخشیدیم. 🙂