چهار ستاره مانده به صبح

شروع یک رؤیای نو

گیرم این مغز محترم ما هی فرمان‌های مختلف صادر کند و مواد شیمیایی را به تناسب حس هوس یا لذّت ترشح کند و به خون و پی آدم بریزد. امّا چه فایده؟ من الان نمی‌فهمم این دوپامین بوده که هوس رو در من فعّال کرده یا اوپیوئید بوده که کدهای لذّت رو ارسال کرده؟ یک وقتی، آدم کُفری می‌شود و به سرش می‌زند برای رفع هر نوع سوءتفاهم و شفّاف‌سازی یه کاره برود آزمایش پزشکی بدهد! بلکه میزان ترشح این مواد شیمیایی مشخص شود و هی راه و بی‌راه با … اوه! بی‌خیال! اصلن اینجای کتاب رساله نوشته است هوس یعنی احساس لذّت! نسخه‌ی پزشک معتمد هم مورد قبول نیست انگار!  

دیدگاه خود را ارسال کنید