شروع یک رؤیای نو
در را با حرص باز می‌کند، با حرص پیاده می‌شود، با حرص می‌کوبدش به هم، با حرص می‌ایستد پشت شیشه‌ی پنجره‌یی که دستگیره‌اش را می‌چرخانم برود پایین، تا بشنود:”با تنفر بیش‌تر توی یادها می‌مانی تا با عشق. روزگار تا حالا فقط همین را یاد دوستت داده‌ست.”*
* ص ۱۶۴، آهسته وحشی می‌شوم، نوشته‌ی حسن بنی عامری
حضرت علی علیه‌‌السلام؛ «به آن چیزی که ناامیدی و امید نداری، امیدوارتر باش از آنچه به آن امید داری. زیرا، موسی رفت برای خانواده‌اش آتش تهیه کند، خداوند با او سخن گفت. ملکه‌ی سبا نزد سلیمان رفت تا بر سر کفر با او مصالحه کند، مسلمان بازگشت و ساحران فرعون رفتند موسی را شکست بدهند، به او مؤمن شدند.»
