«زن بایسته، آفریده‌ی نوینی است. ساده امّا خوش‌پوش است. رفتار، حرکات و اجزای لباس‌اش حالت و شیوه‌ی مخصوصی دارند. به خودش مطمئن است ولی خود‌خواه نیست. در فصل‌های مختلف سال در جاهای ویژه‌ای نمودار می‌شود. زن بایسته از زن بورژوا کاملن متمایز است. در لباس و آرایش خود احساس آرامش می‌کند و هیچ‌چیز آزارش نمی‌دهد. لباس و آرایش‌اش با شخصیّت‌اش هم‌آهنگ است. برای هدیه چیزی جز گل دریافت نمی‌دارد، آن هم نه از هر کسی. از مذهب با شما سخن می‌گوید ولی به‌ندرت به کلیسا می‌رود. معتقد است که مذهب در حال‌حاضر یعنی من و شما، یعنی مالکیّت، یعنی آینده‌ی فرزندان‌مان. آه از خودخواهی دست برداریم! فردگرایی بیماری دوران ما است و مذهب درمان آن. مذهب، خانواده‌هایی را که قوانین شما متلاشی می‌کنند، به هم پیوند می‌دهد.»

پیر دختر (La Vieille Fille)، اونوره دوبالزاک (Honoré de Balzac)