چهار ستاره مانده به صبح

شروع یک رؤیای نو

۳

اعتراف می‌کنم

اعتراف می‌کنم از جناب مورچه
کم‌زورتر
و بی‌دست و پاترم
با هم‌این دست‌ و پای مختصرم امّا
بلدم هر بلایی را که از بالا
بر من نازل شود
به ریتم و رقص تبدیل کنم.

«عبّاس صفاری»

نوشته‌های مرتبط

  1. من اعتراف می‌کنم، پس من یک نفر دیگر هستم.
  2. گام هشتم؛ عباس صفاری
  3. هر شب …
  4. برای ام‌شب
  5. برای تو
  6. و چه اندوهناک است فاصله
  7. مرشد و مارگریتا
  8. فکر کردن با صدای بلند (۳)
  9. رؤیای نوشتن – ۲
  10. فرجام حکایتِ آن رفاقت
در تاریخ: می 18, 2010 | دسته: ریزش هوای سرد

۳ دیدگاه نوشته شده است! »

  1. sara در 10/05/19 گفت:

    منم که مورچه هستم بی زورم خب

  2. matin در 10/05/19 گفت:

    با مزه بود… و البته یه غمی هم توش بود…

  3. آوامین در 10/05/19 گفت:

    من هم از مورچه کمترم هم از آقای عباس صفاری ! 🙁
    فکر کن !برم بمیرم واسه خودم دیگه رسما !
    خووبی رویا ؟
    لازم به ذکره که همین جا اعلام کنم تو هم خوشگل منی !!!
    بوس بوس

دیدگاه خود را ارسال کنید